ارزیابی خصوصیات ضدباکتریایی موکوس اپیدرم ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) در وزن های مختلف

اولین خط دفاعی بدن ماهیان در برابر پاتوژن ها موکوس می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی خصوصیات ضدباکتریایی و اندازه گیری فعالیت آنزیم فسفاتاز قلیایی، لیزوزیم و پروتئین محلول در موکوس اپیدرم کپور معمولی در وزن های 20، 50 و 200 گرم و مقایسه این پارامترها در وزن های مختلف بود. مقادیر فسفاتاز قلیایی، لیزوزیم و پروتئین محلول در موکوس وزن 200 گرم بیشتر از همه بود و به دنبال آن وزن 50 گرم و 20 گرم بالاترین مقدار این آنزیم ها را دارا بودند ( p<0/05). همچنین ضخامت اپیدرم، فراوانی و اندازه سلول های موکوسی در این 3 وزن اندازه گیری شد؛ نتایج نشان داد که با افزایش وزن فراوانی سلول های موکوسی و ضخامت اپیدرم افزایش می یابد (p<0/05)، اما به لحاظ اندازه این سلول ها بین وزن 50 و 200 گرم تفاوت معناداری وجود نداشت اما اندازه سلول ها در این دو وزن تفاوت معناداری با وزن 20 گرم داشت (p<0/05). برای بررسی های ضدباکتریایی روش انتشار دیسک و روش میکرودیلوشن استفاده گردید، باکتری های به کار گرفته شده شامل دو باکتری گرم مثبت streptococcus faeccium, staphylococcus aureus و دو باکتری گرم منفی escherichia coli و serratia marcescens بود. در روش انتشار دیسک، حداقل غلظت های بازدارندگی به روش سریالی رقیق سازی موکوس تعیین شد؛ رقت های آزمایشی نمونه 200، 100، 50، 25 و 5/12 میکرولیتر در میلی لیتر بود و قطر مناطق بازدارنده رشد تعیین گردید. در روش میکرودیلوشن، عصاره الکلی موکوس اپیدرم تهیه گردید؛ غلظت های عصاره شامل 44، 22، 11، 5/5 و 75/2 گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که در روش انتشار دیسک و روش میکرودیلوشن بیشترین فعالیت ضدباکتریایی به ترتیب مربوط به وزن 200 گرم، 50 گرم و سپس 20 گرم می باشد (p<0/05).